20 november 2022
De wintertijd komt er weer aan
Jawel lieve lezers, de kou en de regen komen er weer aan. En aangezien ik zelf totaal geen fan ben van regen, storm, hagel en wind pak ik mijzelf dan ook helemaal in. Ik heb zo’n hele lange winterjas. Van mijn nek tot aan mijn enkels. Het is net alsof je een slaapzak aan hebt. Heerlijk. Ik schijn er zelf niet heel charmant bij te lopen maar ach, alles beter dan de kou. Of zoals mijn Amsterdamse vriendin altijd zegt: “Meid, als je bij het vuilnis gaat liggen nemen ze je zo mee in die jas. Niemand die het verschil ziet”.
En die honden van ons, die zijn precies zo. Jim begint al te bibberen als het 19 graden is. Ja, ik snap dat. Ik vind het dan ook al frisjes in huis. Cleo heeft een iets andere bouw en daardoor wat meer vet. Maar ook zij dacht de afgelopen dagen bij al die regen; “Hallo? Waar zijn die regenjassen gebleven?”
Het is ook altijd weer een heel spektakel als het buiten regent en je moet naar buiten. Ken u dat? Ik draal dan de halve avond voor dat raam. “Is het al gestopt? Wordt het minder? Nog maar een keer kijken wat weeronline zegt. En op een gegeven moment is het 21.00/ 21.30 uur en ja je moet naar buiten. Nou, dat gaan dan als volgt:
Eerst pyjama’s uit. Want ze hebben allemaal een pyjama aan. Ik word anders gek van al dat gezeur om kleedjes die niet goed liggen en die ik continue over 4 verschillende honden aan het draperen ben. (echt ik kom nergens aan toe. Wat heb je gedaan de hele avond? Ja eh, kleedjes op honden gelegd…..)
Ik moet eerlijk bekennen. Bij Cleo, die behoorlijk uit de kluiten gewassen is en vrij lomp is, is het wel een beetje een vlag op een modderschuit. Ze heeft een roze pyjama met hartjes. Tja, achteraf had ik misschien toch voor de pyjama met doodshoofdjes moeten gaan. Iets meer haar stijl. Maar ja, ik dacht, heb ik een keer een meisjeshond, dan wil ik ook iets met roze. Geen goed idee volgens Cleo, dus die loopt er dan ook bij alsof ze terug naar het asiel moet.
Maar goed, pyjama’s uit. Bij Nina (die heeft een truitje aan) gaat het iets langzamer. Alle activiteiten na 20.00 uur zijn not done bij Nina. Bedtijd is bedtijd. Dus die gaat dan ook als een soort zoutzak in je armen hangen als je dat verrekte truitje probeert uit te krijgen.
En dan al die lange dunne pootjes mensen. Echt, ik raak continue in de knoop. De enige compacte, niet zo breekbare hond is Donna momenteel.
Vervolgens moeten er dus drie jasjes aan en als het regent of sneeuwt vier. Ondanks dat Donna een behoorlijke vacht heeft, is ze wel hoogbejaard dus dan moet ze wel een jasje aan. Nijdig dat ze daarvan wordt! Maar echt, pislink. Gelukkig is ze oud en daardoor niet zo snel. Maar anders had het onmogelijk geweest om een jas aan te trekken bij haar. Het is net Houdini. Wurmt zich overal weer uit.
Bij Jim is het altijd even checken. Wordt het de herfst, winter, extra warm winter of regenjas. Cleo heeft ook een redelijk makkelijk ding. Gewoon praktisch, hoofd erdoor en vastmaken met klittenband. Nina daarentegen is blind en ook nog eens doof. Daardoor zit ze helemaal in de snuffelmodus buiten. Op zich niet erg maar zij waant zich dus in la la la land lijkt het wel. Ze zit helemaal in haar eigen bubbel en lijkt ons dan ook compleet vergeten. Dus hebben we een soort speciaal tuigje voor haar en een halsbandje. Als Nina ooit kwijt zou raken of los zou raken zouden we haar anders waarschijnlijk niet meer vinden. Dus vandaar al die extra maatregelen. Aan haar halsbandje zit ook nog een belletje en een tag met ons telefoonnummer. Aangezien het al behoorlijk donker is hebben we ook een lichtgevend halsbandje.
Ik moet u zeggen, ik raak daar toch redelijk overprikkeld van. Als ik er te lang naar kijk, krijg ik ook beetje van die kermis vibes. Daar loop ik ook altijd helemaal overprikkeld rond vanwege al die lichtjes en geluiden.
Maar goed, als we dus de gehele roedel hebben aangekleed en volgehangen met allerlei toeters en bellen kunnen we eindelijk naar buiten. Je hoopt dan dat het inmiddels droog is maar helaas, de afgelopen dagen was dit niet het geval. En dan weet je….als ik straks thuis kom gaat de procedure “natte voetjes drogen en natte jasjes strategisch te drogen hangen" in zonder dat er een hond naar binnen weet te glippen en om half 11 ’s avonds nog lekker met zijn kledderpoten door het hele huis gaat.
Ik kan u vertellen…..dit was wederom het geval afgelopen week. Het is voor ons ook weer even wennen he. Even opstarten weer. Aan het einde van de winter doen we bovenstaande lachend en binnen de 10 minuten. Maar voor nu, even rustig opbouwen nog. Even wennen. En zorgen dat de dweil binnen handbereik is mocht het toch misgaan.
Lieve lezers fijn weekend alvast en tot de volgende keer.
Groeten Ampa en een poot van Jimi, Cleo, Donna en Nina
