Op 9 november is Fiva in Nederland aangekomen. Zij is jaren misbruikt en hoogzwanger als vuil gedumpt. In het asiel heeft ze 4 gezonde pups gekregen.
In haar eerste periode hier is ze helaas al een aantal keren naar de dierenarts geweest. De liefde die zij ontvangt van haar adoptant laat haar stralen.
Hieronder een verslag van Karen.
Even een Fiva update. Ze maakt het goed. Op de hart echo was geen worm te zien. Ook op een longfoto die ik heb laten maken niet, maar daar was wel iets van irritatie te zien. Waarschijnlijk komt dit door de droge hoest geeft die ze heeft. Niet ernstig, maar we houden er een oogje op.
Afgelopen maandag is ze overdag bij de dierenarts geweest waar ze een wormenkuur heeft gekregen met daarbij een prednisone middel om een mogelijke reactie op de kuur te voorkomen. Ik had haar bloed ook laten nakijken en daar waren wel nog microfilaria in te zien. Ze was zeer gestressd en overstuur bij de dierenarts en ik heb haar daarom vroeger meegenomen dan gepland en thuis een oogje op haar gehouden. Het is allemaal goed gegaan en nu krijgt ze voortaan iedere maand Milbemax tegen de microfilaria en daarmee zou ze goed beschermd moeten zijn. Het advise van de dierenarts is om het middel uit voorzorg permanent iedere maand te geven. Als er dan al iets in het bloed is achtergebleven, krijgt het niet de kans zich verder te ontwikkelen en zou ze nergens last van moeten krijgen. In juni laten we haar bloed weer testen.
Ze is nu twee keer naar de orthomanueel therapeut geweest voor haar rug. Er zaten nogal wat wervels scheef en die zijn terug op hun plek gezet en ze beweegt al wat soepeler. Tegelijk met de longfoto is er een foto van haar onderrug genomen en daaruit bleek dat ze spondylose heeft – waarschijnlijk artrose-gerelateerd & niet verrassend gezien haar leeftijd. Enige stijfheid zal ze altijd blijven hebben. Haar rugspieren staan nog behoorlijk strak, vooral rondom de plek waar de spondylose zit en ik zal haar tzt meenemen naar de acupuncturist of masseur, maar voorlopig laten we het even zo. Na alle onderzoeken en behandeling van de afgelopen maand, moet ze even bijkomen. Ze gallopeerde vanmiddag vrolijk door de tuin – prachtig om te zien. We wandelen tegenwoordig een tot twee keer per dag een blokje om en lopen daarbij een stukje door het park en dat gaat ook al prima. Ze snuffelt geinteresseerd en ontspannen rond en andere honden groeten vind ze ook al minder spannend dan eerst. Waar ze eerst ver weg wilde blijven, kijkt ze nu even de kat uit de boom en komt dan dichterbij voor een snuffeltje.
Fiva heeft ontdekt dat het lekker ligt op de bank en ligt tegenwoordig zelden meer in haar eigen mand. Ze trekt erg naar mij toe, maar ook naar mijn oudste dochter Bente. Wanneer de kinderen tv kijken, ligt ze het liefst lekker tegen haar aan gekruld.
Haar vacht wordt met de dag witter en glanzender en voelt heel zacht aan – ze is een schoonheid en vooral verschrikkelijk lief en we zijn nog steeds heel blij met haar. Ik heb ook de indruk dat ze het hier ook steeds meer naar haar zin heeft en zich al aardig thuis voelt. De overgang van mand naar naast ons op de bank was een mooie stap!
